In Laos?
Door: Maaike
Blijf op de hoogte en volg Jack en Maaike
23 Oktober 2014 | Laos, Pakxe
Joehoe....... het is gelukt..........
We zijn met de motoren in Laos.
We vertrekken optijd uit Surin om optijd bij de grens te komen, als het niet gaat lukken moeten we plan B inwerking gaan stellen.
We komen om 13.30 uur bij de grens aan en het heeft totaal 4 uur!!!!!!!! nodig om de grens over te komen. (Zucht, kreun hoop ergenis en zo onnodig stom gedoe).
We gaan naar de papoortcontrole met de papieren van de motoren, ik krijg mijn uitreisstempels van Thailand en in principe ben ik het land uit. Voordat Jack zijn paspoort wordt gecontroleerd, controleren ze de papieren van de motoren en dan begint de ellende. Van mijn motor zijn de papieren niet in orde, wil zeggen de verhuurder heeft de belasting voor 2014 niet betaald. Dit gaat niet goed...
We worden terug gestuurd naar een kantoor in een provincie om de belasting te betalen, Ja echt niet. ...wij gaan niet terug een tig km om iets wat een ander heeft nagelaten te doen.
Oje wat nu, ik ben officieel Thailand uit en Jack nog niet.
Gelukkig treffen we een viendelijke douanier die ook wat Engels spreekt en die zal vast onze onrust bemerkt hebben. Hij helpt ons op weg door te bellen met de verhuurder om de belasting te regel. AAH 5 minuten, of wel 1.5 uur dat er een fax kwam dat de belasting was betaald.
Oke geregeld dus, laat ons nu maar door zouden we denken, nee eerst nog naar een loketje om de overige papieren te controleren en nog een formuliertje vullen en tja laten we inkt verspillen om de nodige stempels te zetten, waarvoor? Geen idee de formulieren gaan van de linker stapel naar de rechter stapel, als ik daar mocht filmen dan weet je niet wat je ziet. Achter een balie zitten 3 personen en die houden elkaar aan het werk. Persoon 1 ontvangt het document, geeft het aan persoon twee die heel belangrijk er een stempel opzet en jaja wederom een formulier gaat invullen. Is deze klaar dan gaat het naar persoon 3 en die legt het op een stapel waarbij wij ons afvragen, wat gaan ze er in hemelsnaam nog mee doen?. Zou het niet handiger zijn dat 1 persoon alles afhandeld? Maar goed nu zijn we echt klaar, haha natuurlijk niet, er moest nog een zegel komen op de papieren, weer een ander loketje, zegeltjes plakken en gaan, ja echt niet, kopieën hadden ze nodig van de papieren. Jack naar een kantoor om kopieen te maken. He he we kunnen nu de grens over. NEEEEE er moet nog een formulier gevuld worden met onze gegevens, waarom? GEEN IDEE!. Ik vraag me werkelijk af of ze wel weten waar ze mee bezig zijn, mijn gedachte is om opperchef te worden bij de douane en daar eens de bezem door heen te halen, wat een verspilling van papier en energie.
Blijven lachen en vriendelijk blijven maar mijn theewater stond op koken. Maar goed na heel wat uren is het aan de Thaise kant geregeld en ook Jack heeft zijn uitreis stempel in zijn paspoort. Halleluja, gelukt, Laos here we come, sweet dreams, natuurlijk niet.... het spelletje begon bij de Laotiaanse grens opnieuw. Loketje 5, 6, 8 terug naar loketje 6 naar de volgende checkpoint 200 meter verder op weer terug naar loket 8, veel dollars betalen, en dan is het 1800 uur geweest en staan we dan dan echt maar dan ook echt op grondgebied Laos. We kunnen ons geluk niet op.
Hier is het om 1800 uur aarde donker en zoals ik eerder had geschreven aarde donker. We moeten nog een 40 km naar Pakse, een 50 km pu gereden om nog wat van de weg te kunnen zien met het asfalt tussen de gaten. Wederon doodeng, maar we moeten. Door het gehobbel en gebobbel dreigt mijn tas van de motor te schuiven en we stoppen om mijn tas weer te verankeren. Doordat de ondergrond zo slecht is gaat Jack onderuit met de motor en hebben we een ander probleem. Met vereende kracht zijn motor overeind gezet en hopen dat de motor weer wilde aanslaan.
Tijdje niets en de moed zakte ons in de schoenen, je staat in aarde donker en geen hotel in de buurt.
Uiteindelijk na hoop gepruttel, tegen gesputter slaat hij aan, oef mazzel.
We bereiken Pakse.
Vandaag naar Paksong, naar Tad Fane resort, egenaar een Nederlander uit Emmeloord die hier zijn koffie plantage heeft, Dick hebben wij jaren gelden ontmoet toen hij van zijn berg naar pakse kwam, om zijn maandelijkse frietjes te eten, wij zijn in gesprek gekomen en na jaren hebben we hem hier terug gevonden.
Het is hier een klein paradijsje met uizicht op een prachtige waterval, Tad Fane, hier blijven we dus even hangen.
Morgen een rustdag dus met de benen omhoog een boekje lezen.
Heel lieve kusjes
Jack en Maaike
We zijn met de motoren in Laos.
We vertrekken optijd uit Surin om optijd bij de grens te komen, als het niet gaat lukken moeten we plan B inwerking gaan stellen.
We komen om 13.30 uur bij de grens aan en het heeft totaal 4 uur!!!!!!!! nodig om de grens over te komen. (Zucht, kreun hoop ergenis en zo onnodig stom gedoe).
We gaan naar de papoortcontrole met de papieren van de motoren, ik krijg mijn uitreisstempels van Thailand en in principe ben ik het land uit. Voordat Jack zijn paspoort wordt gecontroleerd, controleren ze de papieren van de motoren en dan begint de ellende. Van mijn motor zijn de papieren niet in orde, wil zeggen de verhuurder heeft de belasting voor 2014 niet betaald. Dit gaat niet goed...
We worden terug gestuurd naar een kantoor in een provincie om de belasting te betalen, Ja echt niet. ...wij gaan niet terug een tig km om iets wat een ander heeft nagelaten te doen.
Oje wat nu, ik ben officieel Thailand uit en Jack nog niet.
Gelukkig treffen we een viendelijke douanier die ook wat Engels spreekt en die zal vast onze onrust bemerkt hebben. Hij helpt ons op weg door te bellen met de verhuurder om de belasting te regel. AAH 5 minuten, of wel 1.5 uur dat er een fax kwam dat de belasting was betaald.
Oke geregeld dus, laat ons nu maar door zouden we denken, nee eerst nog naar een loketje om de overige papieren te controleren en nog een formuliertje vullen en tja laten we inkt verspillen om de nodige stempels te zetten, waarvoor? Geen idee de formulieren gaan van de linker stapel naar de rechter stapel, als ik daar mocht filmen dan weet je niet wat je ziet. Achter een balie zitten 3 personen en die houden elkaar aan het werk. Persoon 1 ontvangt het document, geeft het aan persoon twee die heel belangrijk er een stempel opzet en jaja wederom een formulier gaat invullen. Is deze klaar dan gaat het naar persoon 3 en die legt het op een stapel waarbij wij ons afvragen, wat gaan ze er in hemelsnaam nog mee doen?. Zou het niet handiger zijn dat 1 persoon alles afhandeld? Maar goed nu zijn we echt klaar, haha natuurlijk niet, er moest nog een zegel komen op de papieren, weer een ander loketje, zegeltjes plakken en gaan, ja echt niet, kopieën hadden ze nodig van de papieren. Jack naar een kantoor om kopieen te maken. He he we kunnen nu de grens over. NEEEEE er moet nog een formulier gevuld worden met onze gegevens, waarom? GEEN IDEE!. Ik vraag me werkelijk af of ze wel weten waar ze mee bezig zijn, mijn gedachte is om opperchef te worden bij de douane en daar eens de bezem door heen te halen, wat een verspilling van papier en energie.
Blijven lachen en vriendelijk blijven maar mijn theewater stond op koken. Maar goed na heel wat uren is het aan de Thaise kant geregeld en ook Jack heeft zijn uitreis stempel in zijn paspoort. Halleluja, gelukt, Laos here we come, sweet dreams, natuurlijk niet.... het spelletje begon bij de Laotiaanse grens opnieuw. Loketje 5, 6, 8 terug naar loketje 6 naar de volgende checkpoint 200 meter verder op weer terug naar loket 8, veel dollars betalen, en dan is het 1800 uur geweest en staan we dan dan echt maar dan ook echt op grondgebied Laos. We kunnen ons geluk niet op.
Hier is het om 1800 uur aarde donker en zoals ik eerder had geschreven aarde donker. We moeten nog een 40 km naar Pakse, een 50 km pu gereden om nog wat van de weg te kunnen zien met het asfalt tussen de gaten. Wederon doodeng, maar we moeten. Door het gehobbel en gebobbel dreigt mijn tas van de motor te schuiven en we stoppen om mijn tas weer te verankeren. Doordat de ondergrond zo slecht is gaat Jack onderuit met de motor en hebben we een ander probleem. Met vereende kracht zijn motor overeind gezet en hopen dat de motor weer wilde aanslaan.
Tijdje niets en de moed zakte ons in de schoenen, je staat in aarde donker en geen hotel in de buurt.
Uiteindelijk na hoop gepruttel, tegen gesputter slaat hij aan, oef mazzel.
We bereiken Pakse.
Vandaag naar Paksong, naar Tad Fane resort, egenaar een Nederlander uit Emmeloord die hier zijn koffie plantage heeft, Dick hebben wij jaren gelden ontmoet toen hij van zijn berg naar pakse kwam, om zijn maandelijkse frietjes te eten, wij zijn in gesprek gekomen en na jaren hebben we hem hier terug gevonden.
Het is hier een klein paradijsje met uizicht op een prachtige waterval, Tad Fane, hier blijven we dus even hangen.
Morgen een rustdag dus met de benen omhoog een boekje lezen.
Heel lieve kusjes
Jack en Maaike
-
23 Oktober 2014 - 12:04
Diana Vos:
Misschien is dan nu de tijd aangebroken voor senioren reizen :-). Lekker alles geregeld, in de bus stappen en luisteren naar de verkoop van overheerlijke wollen sloffen -
23 Oktober 2014 - 14:14
Jack:
Dat zegt de expert :-)
Voor alle duidelijkheid, de motor stond in het pikkedonker vlak langs de weg omdat ik een bepaald iemand even moest helpen. Bij het wegrijden schoof de brommer van een schuin stukje gravel en topzwaar met de tassen erop moest ik hem langzaam laten zakken/vallen. Niet eens beschadigd! Maar ja een brommer op z"n kant dan lopen de carbs vol en start die maar leeg :-( en dat in the middle of nowhere :-) je begrijpt de oerkreet van blijdschap toen hij weer aansloeg...jihaaaa -
23 Oktober 2014 - 15:11
Rob:
-;) x 10. Heerlijk om te lezen! Mis eigenlijk nog een orkaan of zoiets.... dat het niet te makkelijk wordt allemaal :-)
xx -
24 Oktober 2014 - 19:01
Jetje:
Hihihi... Toch wel errug stoer hoor! En Jack: een echte kerel helpt z'n meije natúúrlijk! X-jes -
25 Oktober 2014 - 07:31
Sas:
pfoe, dat het nog zo kan gaan, prehistorisch. Engelengeduld nodig.
Blijven schrijven Maaike, zo leuk! Geniet er van!! X Sas
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
